Leszek Kosedowski

1

Medale igrzysk olimpijskich

1

magister wf, najstarszy z trzech braci bokserów, brązowy medalista olimpijski z Montrealu (1976).

Urodzony 25 maja 1954 w Środzie Śląskiej w wielodzietnej rodzinie (Dionizy, Krzysztof, Dariusz, Jadwiga, Beata) Kazimierza (rodowitego gdańszczanina) i lwowianki Janiny Bojko, absolwent Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku (1975) i gdańskiej AWF, gdzie otrzymał tytuł magistra wf (1986). Pięściarz (174 cm, 60 kg) występujący w trzech kategoriach wagowych: koguciej, piórkowej i lekkiej. Wychowanek LZS Wieżyca (1970), zawodnik Wisły Tczew (1971), Stoczniowca Gdańsk (1972-1980) i SV 1923 Stockstadt RFN (1982-1983). Ze sztuką boksowania zapoznał go trener Leon Kamiński, zaprzyjaźniony z rodziną Kosedowskich, któremu najwięcej zawdzięcza.

4-krotny mistrz Polski: w wadze koguciej (1974) i lekkiej (1977, 1978, 1980) i 5-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1976-1979 (4 zwycięstwa, 1 porażka). Uczestnik mistrzostw świata w Belgradzie (1978), gdzie już po pierwszej walce odpadł z turnieju. Brązowy medalista mistrzostw Europy juniorów w Kijowie (1974) w kategorii koguciej. Zwycięzca krajowych zawodów: „Złoty Pas Polusa” (1974) w kat. koguciej, „Czarne Diamenty” (1979), „Złota Łódka” (1980) i „Laur Wrocławia” (1980) w kat. lekkiej. W czasie kariery zawodniczej rozegrał 220 pojedynków (179 zwycięstw – 8 remisów – 33 porażki).

*1976 Montreal: boks, w. piórkowa – w pierwszej kolejce wygrał vo z Bosa Edwardsem (Uganda), w drugiej zwyciężył 5:0 Kanadyjczyka Camille Huarda, w ćwierćfin. pokonał 5:0 Jugosłowianina Bratislava Ristica, w półfin. przegrał 0:5 z Richardem Nowakowskim (NRD) zdobywając brązowy medal (zw. Angel Herrera Kuba). Porażka z wysokim, o długim zasięgu rąk pięściarzem niemieckim (Polak wygrał już z nim dwukrotnie) była pechowa. Trafiony kciukiem rękawicy w oko, które spuchło, Kosedowski walczył nic nie widząc. Przypadkowo trafiony był liczony i walki już nie mógł wygrać.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 234; Osmólski, Leksykon boksu, s. 81; Duński, Od Paryża, s. 385; Pawlak, Olimpijczycy, s. 125-126; Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 200-201; Kurzyński, Tysiąc wspaniałych (2), s. 119; AAWF Gdańsk, dypl. mgr  wf (28.01.1986).