inżynier mechanik, siatkarz z Częstochowy, trzykrotny srebrny medalista mistrzostw Europy (1975, 1977, 1979), olimpijczyk z Moskwy (1980).
Urodzony 12 kwietnia 1952 w Czechowicach-Dziedzicach, syn Rudolfa i Marii Grabiarz, absolwent miejscowego Technikum Mechanicznego (1970) i Politechniki Częstochowskiej (1977), gdzie otrzymał tytuł mgr inż. mechanik. Siatkarz (192 cm, 92 kg) Hutnika Kraków, AZS Częstochowa i klubów francuskich (1969-1992), 205-krotny reprezentant Polski (1974-1980). Jedyny w naszej kadrze narodowej, który nie przeszedł przez szkolenie juniorów, co dało się zauważyć w stałych i nigdy nie usuniętych mankamentach technicznych tego zawodnika. Powołany do reprezentacji przez trenera H. Wagnera grał w niej aż do IO w Moskwie (z wyjątkiem IO w Montrealu, kiedy u trenera „podpadł”).
Mistrz świata z Meksyku (1974), finalista MŚ 1978 z Rzymu (8 m.), uczestnik Pucharu Świata 1977 z Tokio (4 m.). Był aż 3-krotnym (najlepsi w tym czasie często odpoczywali) srebrnym medalistą ME: z Belgradu (1975), Helsinek (1977) i Paryża (1979). Odznaczony m. in. dwukrotnie srebrnym i dwukrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1980 Moskwa: członek drużyny siatkówki, która po zwycięstwach nad Jugosławią 3:1, Rumunią 3:1 i Libią 3:0 oraz porażce z Brazylią 2:3 zajęła 1 m. w grupie; w spotkaniu o m. 1-4 przegrała z Bułgarią 0:3, w meczu o m. 3-4 uległa Rumunii 1:3, zajmując w turnieju 4 m.(zw. ZSRR). Czaja wystąpił we wszystkich meczach. Skład drużyny zob. – Bosek Ryszard.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 173; Pawlak, Olimpijczycy, s. 51; MES, t. 1, s. 124-125; Mecner, 80 lat siatkówki, s. 109 i dalsze.